Schönfeld Gallery Brussel
Rivoli Brussel
Chaussée de Waterloo 690 - 21
1180, Brussel
info@schonfeldgallery.com
Donderdag -Zaterdag
13:00 — 18:00
18/05- 19/07 2025
Caroline Coolen – ZIG ZAG
Een zigzag kennen we allemaal: korte lijnen die heen en weer gaan, in een herhalend patroon met scherpe hoeken. In het beeldrepertoire van Coolen keert dit motief regelmatig terug. Deze zigzag ritmeert haar werken, maakt het levendig, haar werk bougeert. Visueel intrigerend, zeker, maar tegelijkertijd in verwachting van betekenissen.
Want archeologen en antropologen zien in het zigzagmotief een apotropaïsch teken - een symbool dat bedoeld is om kwaad of ongeluk af te weren. Coolen merkte het op tijdens haar reizen langs de rafelranden van Rusland: Moldavië, Roemenië en Georgië. Ze zag dakornamenten waar het motief prominent aanwezig was. De kronkelende, lunatische lijnen moesten kwaadwillige blikken verwarren en zo huis en familie beschermen tegen ellende en misérie. Maar dit decoratief ontwerp laat zich vooral niet verengen tot onheilsafweer. De zigzag verbeeldt ook de spanning tussen tegenpolen: goed en kwaad, licht en donker, hemel en aarde. In hun botsing ontstaat – tijdelijk – een balans. Want in het werk van Coolen staat vooral de relatie centraal tussen het beeld en de toeschouwer. Niet om affiniteit of herkenning op te roepen, maar om de status van het voorwerp in vraag te stellen. Vanuit die houding onderzoekt Coolen haar onderwerpen telkens opnieuw – en belicht ze anders. Daarom speelt de distel een pivoterende rol in deze solo expo. In het midden van de galerie presenteert Coolen dit onkruid parmantig aan de toeschouwer. Uitgespuwd door de christelijke cultuur, vanwege zijn associatie met zonde en aards verdriet, maar door de kunstenaar verduurzaamd – gegoten in brons. Door deze materiaalkeuze benadrukt ze net de kracht en schoonheid van de plant.
Via de distel maken we kennis met Coolens umwelt: bossen, weidse landschappen, asfalt en braakliggend terrein. Vergeten en vermeden plekken. Geen hond te bespeuren. Haar keuze voor de distel is dan ook evident: deze pionierssoort gedijt op schrale gronden, in de meest barre omstandigheden. De distel bereidt de grond voor op nieuw leven. Zelfs in de naden van het asfalt verschijnen ze als eerste. Dáár laat de natuur voor het eerst van zich horen. Want er is geen kruid opgewassen tegen onkruid. In deze expo ontmoeten we zulke werken: Pioneer, Scapegoat, The Wheat and the Chaff, Thistles, Tatarnik, Tree of Life, Gül en Black Swan. Stuk voor stuk ademen ze dualiteit uit.
Coolens werk vraagt om beleefd te worden. Ze laat zich niet zomaar vangen in begrippen of theorie. De kwetsbaarheid die ze toont, draagt zowel bezinning, bevraging als verzet in zich: c’est la vie, c’est l’art. Coolen verruimt en verdiept haar ervaringshorizon voortdurend. Misschien raakt deze expo ook aan de uwe. Misschien niet.
Stefan Joosten, mei 2025